Anasayfa
Yaş
tarafından Bırakın Beni Çok Yorgunum….
Şuraya öylesine bir uzansam
biraz uyusa ruhum bedenim kendini bıraksa… Çok yorgun kalbim hayatın hamallığından olsa gerek…
Bırakın Beni Çok Yorgunum….
Ne varsa içimde kalan geçmişten getirip yüreğimi kirlettiğim ağırlığını veriyor üstüme. Hiç bozulmamış bir uykuya hasretim. Geceden sabaha giden o karanlık saatlerde bir parça huzur için neler veririm!
Aşkı bulduğumu sandıklarımdan aşkı kaybedenlerden sevdaya sözüm ona inanlardan konuşunca mangalda kül bırakmayanlardan ve hepsinin benimle karşılaşmasından yorgunum.
Yazmış baharmış kış gelmiş bana ne! Mevsimlerle derdim olmaz ki benim mevsimine göre aşk satanlardan yorgunum.
Dur demekten yapma demekten görmekten görebilmekten anlamaktan algılamaktan önceden hissetmekten sabretmekten yorgunum.
Hani şarkı sözlerida der ya: “Yorgunum hancı şuraya bir yatak ser yavaş yavaş…” Bir hancı bulsam yatağımı kendim sermeye de razıyım.
Gözlerime iğneler batıyor uykusuzluktan kalbime saplananlar ise aşktan değil; insanlardan insanlardan… Anlamayanlardan ders almayanlardan her seferinde aynı yerde yeniden düşenlerden dinlemeyenlerden kendini eğitemeyenlerden sevmeyi öğrenemeyenlerden dolayı yorgunum.
Önceden kesiliyor herhalde cezası yaşamın. Yoksa bir yüreğin kaldırabileceğinden çok fazlasına nasıl razı olayım?
Bırakın beni çok yorgunum… Biraz dinlenebilsem toparlanırım. Hiçbir rüyamı ele geçirmeden kötülük uyuyabilsem; tek bir gün acı görmeden çevremde akşamı edebilsem; bir tek yaşam öyküsüne bile umutla tutunabilsem dinlenirim!
Neredeysen çık ortaya hancı yatak falan da istemez. Başımı şöyle omzuna bir koyabilsem…
Candan Ünal
Şuraya öylesine bir uzansam
biraz uyusa ruhum bedenim kendini bıraksa… Çok yorgun kalbim hayatın hamallığından olsa gerek…Bırakın Beni Çok Yorgunum….
Ne varsa içimde kalan
geçmişten getirip yüreğimi kirlettiğim ağırlığını veriyor üstüme. Hiç bozulmamış bir uykuya hasretim. Geceden sabaha giden o karanlık saatlerde bir parça huzur için neler veririm!Aşkı bulduğumu sandıklarımdan
aşkı kaybedenlerden sevdaya sözüm ona inanlardan konuşunca mangalda kül bırakmayanlardan ve hepsinin benimle karşılaşmasından yorgunum.Yazmış
baharmış kış gelmiş bana ne! Mevsimlerle derdim olmaz ki benim mevsimine göre aşk satanlardan yorgunum.Dur demekten
yapma demekten görmekten görebilmekten anlamaktan algılamaktan önceden hissetmekten sabretmekten yorgunum.Hani şarkı sözlerida der ya: “Yorgunum hancı
şuraya bir yatak ser yavaş yavaş…” Bir hancı bulsam yatağımı kendim sermeye de razıyım.Gözlerime iğneler batıyor uykusuzluktan
kalbime saplananlar ise aşktan değil; insanlardan insanlardan… Anlamayanlardan ders almayanlardan her seferinde aynı yerde yeniden düşenlerden dinlemeyenlerden kendini eğitemeyenlerden sevmeyi öğrenemeyenlerden dolayı yorgunum.Önceden kesiliyor herhalde cezası yaşamın. Yoksa bir yüreğin kaldırabileceğinden çok fazlasına nasıl razı olayım?
Bırakın beni çok yorgunum… Biraz dinlenebilsem toparlanırım. Hiçbir rüyamı ele geçirmeden kötülük
uyuyabilsem; tek bir gün acı görmeden çevremde akşamı edebilsem; bir tek yaşam öyküsüne bile umutla tutunabilsem dinlenirim!Neredeysen çık ortaya hancı
yatak falan da istemez. Başımı şöyle omzuna bir koyabilsem…Candan Ünal
